شرایط ازدواج موقت چیست؟

الف. دیدگاه شرع: این زن از نظر شرعی مرتکب حرام شده و اگر با مرد دوم، رابطه جنسی برقرار کرده باشد، زناکار محسوب شده که بنابر نظر اکثر فقها – علاوه بر اجرای حد شرعی – بر آن مرد حرام ابدی می‌شود.

ب. از نگاه قانون و حقوق: از دیدگاه قانون و حقوق، کارهای افراد در دو جنبه حقوقی و کیفری مورد بررسی قرار می‌گیرد که قانون مدنی عهده‌دار بیان احکام از جهت صحت و بطلان و حرمت و حلیت است. و قانون مجازات، عهده‌دار بیان احکام کیفری و مقدار و نوع مجازات و… ، است.

از این‌رو ماده ۱۰۵۰ قانون مدنی نسبت به صحت و بطلان چنین عقد و حکم حرمت آن سخن گفته و چنین مقرر داشته: «هر کس زن شوهردار را با علم به وجود علقه زوجیت و حرمت نکاح و یا زنی را که در عده طلاق یا در عده وفات است با علم به عده و حرمت نکاح برای خود عقد کند عقد باطل و آن زن مطلقاٌ بر آن شخص حرام مۆبد می‌شود».

حکم کیفری زنی که با با داشتن شوهر عقد می کند

اما حکم کیفری و مجازات این زن که با داشتن شوهر، خود را به عقد شخص دیگر در آورده مطابق ماده ۶۴۴ قانون تعزیرات و مجازات‌های بازدارنده، حبس از شش ماه تا دو سال و یا از سه تا دوازده میلیون ریال جزای نقدی محکوم می‌باشد.

هم‌چنین کسی که او را برای مرد دوم عقد کرده اگر عالم به شوهردار بودن یا در عده بودن زن بود، به استناد ماده ۶۴۳، همان قانون به حبس از شش ماه تا سه سال ‌یا از سه میلیون تا هیجده میلیون ریال جزای نقدی و تا ۷۴ ضربه ‌شلاق محکوم می‌شود و اگر دارای دفتر ازدواج و طلاق یا اسناد رسمی باشد برای همیشه از تصدی دفتر ممنوع خواهد گردید.

حال اگر این زن با شخص دوم، رابطه جنسی برقرار کرده باشد، مجازاتش در ماده ۲۲۵ و ۲۳۰ قانون مجازات بیان گردیده که در صورت محصنه بودن زن در حال زنا، به استناد ماده ۲۲۵ قانون مجازات اسلامی؛ مجازاتش رجم و در صورت عدم امکان اجرای رجم با پیشنهاد دادگاه صادر کننده حکم قطعی و موافقت رئیس قوه قضائیه چنانچه جرم با بینه ثابت شده باشد، موجب اعدام زانی محصن و زانیه محصنه است و در غیر این‌‌صورت موجب صد ضربه شلاق برای هر یک می‌‌باشد. و اگر زنایش محصنه نباشند، به استناد ماده ۲۳۰ قانون مجازات اسلامی، مجازاتش صد ضربه شلاق است.

شرایط ازدواج موقت کدامند؟

از نظر اسلام ازدواج چه دائم و چه موقت امری اختیاری بوده و حتماً باید با رضایت طرفین (زن و مرد) باشد. ازدواج موقت به ازدواجی گفته می شود که بین زن و مردی که هیچ مانعی از ازدواج نداشته باشند و با رضایت طرفین، همراه مهر معین تا زمان مشخصی عقد ازدواج بسته شود. این نکاح طلاق ندارد و زن و شوهر با اتمام وقت خود به خود از هم جدا می شوند.

از نظر اسلام صحت ازدواج دایم و موقت دارای شرایطی است، ما در اینجا بعضی از آنها را ذکر می کنیم:

۱٫ خواندن صیغه عقد (تنها راضی بودن زن و مرد کافی نیست بلکه به همراه انشاء الفاظ خاص باشد).

۲٫ به احتیاط واجب صیغه عقد باید به عربی صحیح خوانده شود. و اگر خود مرد و زن نتوانند صیغه را به عربی صحیح بخوانند به هر لفظی که صیغه را بخوانند صحیح است، و لازم هم نیست که وکیل بگیرند اما باید لفظی بگویند که معنای “زوّجت” و “قبلت” را بفهماند.

۳٫ تعیین مهریه و نام بردن آن در موقع عقد.

۴٫ کسی که صیغه را می خواند بالغ و عاقل باشد.

۵٫ دختری که به حد بلوغ رسیده و رشیده است یعنی مصلحت خود را تشخیص می دهد اگر بخواهد شوهر کند چنانچه باکره باشد باید از پدر یا جد پدری خود اجازه بگیرد، ولی اگر باکره نباشد در صورتی که بکارتش بوسیله شوهر کردن از بین رفته باشد اجازه پدر و جد لازم نیست.

احکام عقد موقت

۶٫ زن در زمان اجرای عقد موقت، به عقد دائم یا موقت در حباله نکاح کس دیگری درنیامده باشد (همسر شخص دیگری نباشد) و نیز در حال عده عقد دائم یا موقت فرد دیگری نباشد.

۷٫ زن و مرد به ازدواج راضی باشند و از روی اجبار و اکراه وادار به ازدواج نشده باشند.

۸٫ همچنین زن هنگامی که می خواهد به عقد مردی در آید، اگر قبلا در عقد دیگری بوده و طلاق گرفته یا مدت عقد موقتش به سر آمده، مدت عده ی خود را نیز گذرانده باشد.

۹٫ شرط دیگر آن است که زن زمانی که در عقد دیگری بوده، با مردی که قصد دارد در آینده با او ازدواج کند، زنا نکرده باشد؛ زیرا اگر مردی با زن شوهرداری زنا کند برای همیشه آن زن بر او حرام می شود.

بنا براین از نظر اسلام ازدواج چه دائم و چه موقت حتماً باید با رضایت طرفین (زن و مرد) باشد و اگر زن یا دختری درخواست مردی را برای ازدواج موقت رد کند مرتکب گناهی نشده است.

احکام صیغه موقت

وضعیت عده در ازدواج موقت با ازدواج دائم متفاوت است. مطابق ماده ی ۱۱۵۲ عده ی فسخ نکاح و بذل مدت و انقضاء آن در مورد نکاح منقطع در زن غیر باردار دو طهر (دو عادت ماهانه) است مگر اینکه زن با اقتضای سن ، عادت زنانگی نبیند که در این صورت ۴۵ روز است . عده طلاق و فسخ نکاح و بذل مدت و انقضاء آن در مورد زن حامله٬ تا زمان وضع حمل است . زن یائسه و زنی که با همسر خود نزدیکی نداشته نیازی به نگاه داشتن عده ی انقضا یا بذل مدت و فسخ نکاح ندارد اما عده ی وفات٬ در همه ی موارد باید رعایت شود.

مطابق ماده ی ۱۱۵۴ «عده وفات چه در دائم و چه در منقطع ٬ در هر حال چهار ماه و ده روز است مگر اینکه زن حامل باشد که در این صورت عده وفات تا موقع وضع حمل است مشروط بر اینکه فاصله بین فوت شوهر و وضع حمل از چهار ماه و ده روز بیشتر باشد و الا مدت عده همان چهار ماه و ده روز خواهد بود.