مطالعات جدید نشان داده‌اند که ورزش ساختاریافته، به‌ویژه پس از درمان‌هایی مانند شیمی‌درمانی، می‌تواند خطر بازگشت سرطان را کاهش دهد و عملکرد فیزیکی بیماران را بهبود بخشد. این یافته‌ها، ورزش را به یک مکمل مؤثر در کنار درمان‌های پزشکی تبدیل کرده‌اند.
طبق یک مطالعه جدید که در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر شده است، ورزش همچنین بهبود را در بیماران مبتلا به سرطان نشان می‌دهد. بیماران مبتلا به سرطان که در یک کارآزمایی تصادفی کنترل‌شده در یک برنامه ورزشی ساختاریافته شرکت کردند، در مقایسه با افراد گروه کنترل، عمر طولانی‌تری بدون عود سرطان داشتند و خطر مرگ کمتری در دوره آزمایش داشتند.
دکتر لینا ون، متخصص سلامت و پزشک اورژانس و استادیار دانشگاه جورج واشنگتن درباره اینکه چرا و چگونه ورزش خطر ابتلا به سرطان را کاهش می‌دهد و همه باید در مورد گنجاندن برنامه‌های ورزشی در زندگی خود چه چیزی بدانند، می‌گوید: تحقیقات قبلی نشان داده بود که ورزش می‌تواند برای بازماندگان سرطان مفید باشد، اما این اولین کارآزمایی تصادفی است که نشان می‌دهد ورزش پس از درمان سرطان می‌تواند عود بیماری را کاهش داده و بقای بیماران را بهبود بخشد.
محققان نزدیک به ۹۰۰ بیمار را از ۵۵ مرکز سرطان در شش کشور که برای سرطان روده بزرگ مرحله سوم یا مرحله دوم پرخطر تحت درمان قرار گرفته بودند، برای تحقیق خود انتخاب کردند. طبق گفته انجمن انکولوژی بالینی آمریکا، حتی پس از درمان‌های سرطان مانند جراحی و به دنبال آن شیمی‌درمانی، سرطان روده بزرگ در حدود ۳۰ درصد از بیماران عود می‌کند. بسیاری از بیمارانی که سرطان روده بزرگ آن‌ها عود می‌کند، در نهایت بر اثر بیماری خود می‌میرند.
بیماران در مطالعه جدید به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه کنترل، مطالب آموزشی استاندارد سلامت را که تغذیه سالم و فعالیت بدنی را ترویج می‌داد، دریافت کردند. این استاندارد منطبق با استاندارد مراقبتی فعلی است که به بیماران در حال بهبودی از سرطان ارائه می‌شود.
گروه دیگر در یک برنامه ورزشی ساختاریافته شرکت کردند که شامل همکاری با یک مربی سلامت برای راهنمایی فعالیت بدنی و جلسات ورزشی تحت نظارت بود. در طول شش ماه اولیه، بیماران دو بار در ماه جلسات مربیگری داشتند. پس از این دوره، آن‌ها ماهی یک بار با مربیان ملاقات می‌کردند و در صورت نیاز جلسات اضافی نیز برگزار می‌شد.
شرکت‌کنندگانی که به صورت تصادفی در گروه ورزش ساختارمند قرار گرفتند، بهبود قابل توجهی در عملکرد فیزیکی خود داشتند آمادگی این شرکت کنندگان با مسافتی که می‌توانستند در شش دقیقه پیاده‌روی کنند و حداکثر اکسیژن مصرفی (VO۲ max) پیش‌بینی‌شده (که هر دو از شاخص‌های آمادگی قلبی عروقی هستند) اندازه‌گیری شد.
افراد گروه ورزش ساختارمند در مقایسه با افرادی که پروتکل‌های استاندارد مراقبتی را دنبال می‌کردند، ۲۸ درصد خطر کمتری برای ابتلا به سرطان‌های عودکننده یا جدید داشتند. همچنین مرگ، ۳۷ درصد کمتر اعضای گروه ورزش را در این دوره آزمایشی تهدید می‌کرد.
این مطالعه مهم است زیرا روش دقیق آن، آنچه تحقیقات قبلی پیشنهاد کرده بودند را تأیید می‌کند: ورزش، بقای بدون بیماری را برای بیماران مبتلا به سرطان افزایش می‌دهد و باید به عنوان بخشی از درمان جامع برای بیماران گنجانده شود تا خطر ابتلا به سرطان‌های عود کننده و جدید را کاهش دهد.